شهر اندوه (هو شیائو-شین)
خوشحالم که تک‌نگاری فیلم شهر اندوه (A City of Sadness) ساخته هو شیائو-شین و
نوشته‌ی برنیس رنو بالاخره منتشر شد و امروز هم به دست من رسید. شهر اندوه برایم
از محبوب‌ترین و بزرگ‌ترین فیلم‌هاست، اما این کتاب را فقط به خاطر فیلم و فیلمساز
ترجمه نکرده‌ام. تحلیل جذاب، پیچیده و موشکافانه‌ی برنیس رنو واقعاً درخشان و آموزنده
است و من در مسیر نقدنویسی بسیار از این کتاب و رویکرد نویسنده‌اش آموخته‌ام. از
سویی دیگر دوست داشتم برای اولین کار کتاب سینمایی یک تحلیلگر و منتقد زن را ترجمه
کنم، آن هم درباره‌ی فیلمی که توأمان تاریخی، سیاسی، عاشقانه و خانوادگی‌ست، فیلمی
که شاید ما ایرانیان درد و اندوهش را بهتر درک کنیم.
شهر اندوه برنده‌ی شیر طلایی جشنواره ونیز در سال 1989 سینمای نوی
تایوان را به جهانیان معرفی کرد. کارگردانش هو شیائو-شین در سال‌های اخیر به عنوان
یکی از خلاق‌ترین و اصیل‌ترین فیلمسازان سینمای معاصر شناخته شده است. او در شهر
اندوه به یکی از دردناک‌ترین برهه‌های تاریخ تایوان باز می‌گردد و وضعیت سیاسی
و رنج مردم تایوان را با داستان خانوادگی چهار برادر و اطرافیان‌شان در هم می‌آمیزد.
شهر اندوه اولین فیلم تایوانی با صدای همگاه سر صحنه است، فیلمی بناشده بر
چندآوایی صداها که خواسته‌ی فراموش‌شده مردم معمولی را در برابر سرکوب سیاسی بازتاب
می‌دهد.
برنیس رنو استاد موسسه‌ی هنر کالیفرنیا از رشته‌های در هم
پیچیدۀ تاریخی، سیاسی و اجتماعی تایوان رمزگشایی می‌کند و توأمان ویژگی‌های فرمال
و زیبایی‌شناسانه‌ی فیلم را با توجه به کارنامه و پس‌زمینه‌ی حرفه‌ای
هو می‌کاود.
نظرات